FAQ – प्रश्न मनातले

लैंगिक क्रिया लैंगिक भावनेशी संबंधित आहे. आपण जेव्हा मोठे होतो तेव्हा काही जणांकडे आकर्षित होतो. या भावना आपल्याला व्यक्त कराव्याशा वाटतात. ज्या व्यक्तीबद्दल तुम्हाला आकर्षण वाटत असतं, त्या व्यक्तीबरोबर असताना किंवा तिचा/त्याचा विचार करत असताना आपल्या शरीरात काही तरी होतं. ही भावना इतर व्यक्तींवरील प्रेमापेक्षा वेगळी असते. माणसं हातात हात घेऊन, चुंबन घेऊन किंवा चांगलं वाटेल अशा इतरही अनेक पद्धतीने ही भावना व्यक्त करतात. आपल्या घरच्या/कुटुंबातील व्यक्तींना किंवा मित्र मैत्रिणींना मिठी मारणं किंवा त्यांचं चुंबन  घेणं वेगळं. पण जी व्यक्ती आपल्याला आवडू लागली असेल अशा व्यक्तीला मिठी मारणं किंवा चुंबन घेणं हा लैंगिक क्रियेचा भाग आहे. आपल्या आवडत्या व्यक्तीबरोबर तुमची तयारी असताना जर लैंगिक क्रिया केली तर बरं वाटतं. पण एखाद्याबद्दल भीती किंवा दडपण असेल किंवा तुमची मनाची तयारी नसेल तर मात्र हा अनुभव त्रासदायक ठरू शकतो. आपण काय करतोय याची पूर्ण जाणीव असेल तेव्हाच लैंगिक क्रिया करणं हिताचं असतं. त्याचे पुढे काय परिणाम होणार आहेत हे कळण्याइतके आणि त्याची जबाबदारी घेण्याइतके आपण जेव्हा मोठे होऊ तेव्हाच असे संबंध ठेवणं योग्य आहे. लैंगिक क्रियेमध्ये शरीर आणि मन दोन्ही गुंतलेले असतात. स्त्री आणि पुरुषाच्या लैंगिक क्रियेतून गर्भ राहू शकतो त्यामुळे त्याचा गंभीरपणे विचार करायला हवा.

एखाद्या आवडत्या व्यक्तीबद्दलच्या आकर्षणाच्या सर्व भावना ज्या आपल्याला स्पर्शातून, जवळिकीतून, हातात हात घेऊन किंवा चुंबन घेऊन किंवा इतर मार्गाने व्यक्त कराव्याशा वाटतात त्या सर्व भावनांना लैंगिक भावना म्हणतात.

अनेक मुलांना भावनिक आणि लैंगिक आकर्षण फक्त मुलींबद्दल वाटतं. अनेक मुलींना लैंगिक व भावनिक आकर्षण फक्त मुलांबद्दल वाटतं. याचा अर्थ या मुलांचा किंवा मुलींचा लैंगिक किंवा भावनिक आकर्षणाचा कल विरुद्ध लिंगाच्या व्यक्तीकडे असतो. अशा विरुद्ध लिंगी व्यक्तीकडे असणाऱ्या लैंगिक किंवा भावनिक कलाला भिन्नलिंगी लैंगिक कल म्हणतात. इंग्रजीत याला हेटरोसेक्शुअल म्हणतात.

काही मुला-मुलींना दोन्ही लिंगाच्या व्यक्तींबद्दल भावनिक व शारीरिक आकर्षण वाटतं. मुलींना मुलं आणि मुली दोघांबद्दल लैगिक आकर्षण वाटतं आणि मुलांना देखील मुलं आणि मुली दोघांबद्दल लैंगिक आणि भावनिक आकर्षण निर्माण होतं. अशा आकर्षणाला उभयलिंगी लैंगिक कल असं म्हणतात. उभयलिंगी कल असणाऱ्या म्हणजे बायसेक्शुअल व्यक्ती गोंधळलेल्या असतात असा मात्र याचा अर्थ होत नाही. एका व्यक्तीला एकाच लिंगाच्या व्यक्तीबद्दल आकर्षण वाटलं पाहिजे असा काही निसर्गाचा नियम नाही.

काही मुला-मुलींना केवळ त्यांच्याच लिंगाच्या व्यक्तींबद्दल लैंगिक आकर्षण वाटतं. म्हणजेच मुलांना फक्त मुलांबद्दल आणि मुलींना फक्त मुलींबद्दल लैंगिक आणि भावनिक आकर्षण वाटतं. याचा अर्थ या मुला-मुलींचा लैंगिक-भावनिक आकर्षणाचा कल समलिंगी असतो. अशा व्यक्तींना समलिंगी कलाच्या किंवा समलिंगी व्यक्ती म्हणतात. इंग्रजीत समलिंगी मुलांना किंवा पुरुषांना गे म्हणतात तर समलिंगी मुली किंवा स्त्रियांना लेस्बियन म्हणतात.

कोणत्याही व्यक्तीबाबत निर्माण होणारं लैंगिक आकर्षण नैसर्गिक किंवा स्वाभाविक आहे. त्यात चुकीचं असं काहीही नाही.

वयात आल्यावर किंवा वयात येत असताना आपल्यात लैंगिक इच्छा निर्माण होऊ लागतात. आपल्याला आवडणाऱ्या व्यक्ती किंवा व्यक्तींबद्दल लैंगिक आकर्षण वाटायला लागतं. त्यांच्यावर प्रेम करावं, त्यांच्याबरोबर लैंगिक क्रिया करावी अशी इच्छा निर्माण व्हायला लागते.

हे आकर्षण तीन प्रकारचं असू शकतं. भिन्नलिंगी (Heterosexual), समलिंगी (Homosexual) किंवा उभयलिंगी (Bisexual).

लैंगिक कलाबद्दल समजून घेताना एक महत्वाची गोष्ट लक्षात ठेवली पाहिजे. वयात येताना कधी कधी काही भिन्नलिंगी मुला-मुलींना समलिंगी आकर्षण निर्माण होऊ शकतं. कालांतराने दोन तीन वर्षात असं आकर्षण नाहिसं होतं आणि त्यांना परत भिन्नलिंगी व्यक्तींबद्दल आकर्षण वाटू लागतं. त्यामुळे वयात आल्यावर लगेचच आपला लैंगिक कल स्पष्ट होतो असं नाही. मात्र 18 वर्षाचे होईपर्यंत आपल्याला आपला कल काय आहे आणि आपल्या मनात कोणाविषयी, कोणत्या लिंगाच्या व्यक्तीविषयी आकर्षण निर्माण होतं हे स्पष्ट होतं.

यापेक्षा महत्वाची गोष्ट ही आहे की सर्व प्रकारचे लैंगिक कल स्वाभाविक किंवा नैसर्गिक आहेत. भिन्नलिंगी कल हा नॉर्मल आणि बाकीचे अबनॉर्मल, विकृत हा समज पूर्णपणे चुकीचा आहे. समलैंगिकता किंवा उभयलैंगिकता काही आजार नाही. त्यामुळे त्यावर कसले उपाय करण्याची गरज नाही किंबहुना कोणत्याच उपायाने (समुपदेशन, औषध गोळ्या, गंडे दोरे, सक्तीने केलेलं लग्न) लैंगिक कल बदलता येत नाही. तसंच हेही लक्षात ठेवलं पाहिजे की कोणत्याही व्यक्तीला आपला लैंगिक कल ठरवता येत नाही. लैंगिक कल हा काही चॉइसचा किंवा निवडीचा प्रश्न नाही. एखाद्या व्यक्तीचा लैंगिक कल काय आहे यावर त्या व्यक्तीचं नियंत्रण नसतं. ज्याला त्याला आपलं आयुष्य आपल्या इच्छेप्रमाणे आणि मर्जीप्रमाणे जगता आलं पाहिजे. त्यामुळे आपणही सर्व प्रकारच्या लैंगिक कल असणाऱ्या व्यक्तींचा स्वीकार करायला शिकलं पाहिजे. त्यांच्यावर होणाऱ्या भेदभावाला विरोध केला पाहिजे.

स्वतःच्या शरीराला स्पर्श करून लैंगिक सुख मिळवण्याच्या क्रियांना हस्तमैथुन म्हणतात. हस्तमैथुनामध्ये लैंगिक अवयवांना स्पर्श करणे, कुरवाळणे किंवा घासणे या क्रियांचा समावेश होतो. या स्वाभाविक क्रिया आहेत. मुलं-मुली, स्त्री-पुरुषही हस्तमैथुन करतात. जोपर्यंत स्वतःला दुखापत होत नाही किंवा रोजच्या कामात अडथळा येत नाही तोपर्यंत हस्तमैथुनात काही धोका नाही.

मुलांनी हस्तमैथुन करू नये यासाठी पसरवलेला हा मोठा गैरसमज आहे. हस्तमैथुन केल्याने लिंग वाकडं होत नाही. मात्र हस्तमैथुन करताना कोणत्या धातूच्या, काचेच्या टोकदार वस्तू वापरल्या तर मात्र लिंगाला इजा होऊ शकते. ती खबरदारी घेणं गरजेचं आहे.

पुरुषाच्या शरीरात हृदयाच्या एका ठोक्याला किमान 1000 पुरुष बीजं तयार होत असतात. ती बाहेर पडण्यासाठी वीर्यकोषांमध्ये वीर्य तयार होतं. लैंगिक भावना निर्माण झाल्या किंवा लैंगिक क्रिया केल्यावर ते लिंगातून बाहेर पडतं आणि नव्याने वीर्य तयार होतं. वीर्य सतत तयार होत असतं आणि ते साठवून ठेवता येत नाही.

स्वप्नदोष हा शब्दच मुळात वापरणं थांबवलं पाहिजे. किशोरवयामध्ये किंवा मुलं वयात येत असतानाच्या काळात कधी कधी झोपेत असताना लिंग ताठर होतं आणि वीर्य बाहेर येतं. जननेंद्रियांचं काम नीट चालू असल्याचं ते लक्षण आहे. मात्र अशा सामान्य घटनेला स्वप्नदोष असं नाव दिल्यामुळे त्यात काही तरी गैर आहे अशी भावना तयार होते. झोपेत वीर्य बाहेर येणे असा याचा साधा सरळ अर्थ आहे.

हो. मुली आणि स्त्रिया हस्तमैथुन करतात. मुलींच्या लैंगिक अवयवांमध्ये क्लिटोरिस नावाचा एक अवयव असतो. लघवीच्या किंवा शूच्या जागेच्या थोडा वर या अवयवाचं टोक असतं. याला हात लावला, इतर वस्तूंनी त्याला स्पर्श केला किंवा क्लिटोरिस घासलं गेलं तर लैंगिक उत्तेजना निर्माण होते. मुलींमध्ये स्तनाग्रंदेखील अतिशय संवेदनशील असतात. स्तनाग्रांना स्पर्श करणं, ती ओढणं किंवा घासणं यातूनही उत्तेजना निर्माण होते.

मुलं जन्माला येण्यासाठी स्त्री बीज आणि पुरुष बीज यांचा संयोग होऊन गर्भधारणा व्हावी लागते. जेव्हा स्त्री आणि पुरुष लैंगिक संबंध ठेवतात तेव्हाच हे शक्य होतं. जेव्हा पुरुषाचे लिंग किंवा शिश्न स्त्रीच्या योनीमार्गातून आत शिरते त्यानंतर काही काळाने वीर्य शिश्नातून बाहेर पडते. यामध्ये खूप पुरुषबीजं असतात. ती अतिशय सूक्ष्म असतात. पुरुषबीजं पोहत-पोहत गर्भाशयाला जोडलेल्या स्त्री बीजवाहिनीपर्यंत प्रवास करतात. त्यातील एका पुरुष बीजाचा स्त्रीबीजाशी संयोग होतो. फलित बीज गर्भाशयाच्या भिंतीमध्ये रुजते आणि नऊ महिने गर्भ तिथे वाढतो. गर्भाशयातील नाळेद्वारे रक्त आणि इतर पोषक घटकांचा पुरवठा होतो. बाळाची वाढ पूर्ण झाल्यानंतर योनिमार्गावाटे बाळ बाहेर येते.

मूल होणे ही एक शारीरिक घटना आहे. तर लग्न ही सामाजिक, सांस्कृतिक व धार्मिक घटना आहे. लग्नाशिवायही मुलं जन्माला येऊ शकतात. कारण मूल लग्नामुळे नाही तर लैंगिक क्रियेतून किंवा संभोगातून जन्माला येतं.

स्त्री बीज आणि पुरूषबीजाचा संयोग होऊन फलित बीज तयार होतं. त्याची वाढ होत असताना जर ते दोन भागात विभागलं गेलं तर अगदी एकसारखी जुळी मुलं तयार होतात. यांना आयडेण्टिकल ट्विन्स म्हणतात. काही वेळा स्त्रीच्या शरीरात चुकून दोन स्त्रीबीजं अंडकोषातून बाहेर येतात. या दोन बीजांचा दोन पुरुष बीजांबरोबर संयोग झाला तर दोन फलित बीजं तयार होतात. अशा वेळी जुळी पण वेगवेगळे गुणधर्म असणारी मुलं तयार होतात. ती दिसायला एकसारखी नसतात. यामध्ये एक मुलगा आणि एक मुलगीदेखील असू शकते. यांना फ्रॅटर्नल ट्विन्स म्हणतात.

नाही. केवळ हातात हात घेतले, मिठी मारली, चुंबन घेतलं तर दिवस जात नाहीत. पुरुषाच्या शरीरातील पुरुषबीज स्त्रीच्या शरीरातील स्त्रीबीजापर्यंत जावं लागतं आणि तिथे त्यांचा संयोग होऊन फलित बीज तयार झालं तरच दिवस जातात, किंवा गर्भ राहतो. मात्र हे होण्यासाठी पुरुषाच्या लिंगाचा आणि स्त्रीच्या योनीचा संपर्क यावा लागतो. त्याशिवाय मुलगी किंवा स्त्री गरोदर राहू शकत नाही.

यासाठी आपल्याला स्त्रीच्या शरीरातलं पाळी चक्र समजून घ्यावं लागेल. स्त्रीच्या शरीरात साधारणपणे महिन्यातून एक स्त्रीबीज तयार होतं आणि बीजकोषातून बाहेर येतं. स्त्रीबीज बीजनलिकेमध्ये केवळ १२ ते २४ तास इतका काळ जिवंत राहू शकतं. बीज बाहेर येण्याच्या आधीचे चार दिवस आणि नंतरचे दोन दिवस हा काळ ‘गर्भधारणेचा काळ’ मनाला जातो. या काळात पुरुषबीजाचा संपर्क झाला तर फलित गर्भ तयार होतो. मात्र या काळाच्या व्यतिरिक्त इतर दिवशी संबंध आले तर दिवस रहात नाहीत. मात्र गर्भधारणेच्या काळामध्ये वीर्याचा एक थेंबही पुरेसा असतो. कारण एका थेंबामध्येसुद्धा हजारो पुरुषबीजं असतात. पुरुषबीजांना शुक्राणू असंही म्हणतात. म्हणूनच एकदा संबंध आले तरीही गर्भधारणेची शक्यता असते.

गर्भाशय अतिशय लवचिक व मजबूत अश्या स्नायूंनी बनलेले असते. जसजसा बाळाचा आकार वाढतो तसतसा गर्भाशयाचा आकारही वाढतो. बाळाला सामावून घेण्यासाठी गर्भाशय मोठ्या प्रमाणात ताणलं जाऊ शकतं. बाळाचा जन्म झाल्यानंतर काही महिन्यांनी गर्भाशयाचा आकार परत पूर्वीप्रमाणे होतो.

स्त्रीच्या शरीरात गर्भाशय असतं, ज्यामध्ये गर्भ वाढतो. साधारणपणे नऊ महीने पूर्ण वाढ झाल्यावर गर्भाशयाचे स्नायू आकुंचन-प्रसरण पावायला लागतात. वाढ झालेल्या गर्भाला योनिमार्गाच्या दिशेने ढकलायला सुरूवात होते. योनीमार्ग हळू हळू उघडतो आणि डोक्याच्या दिशेने बाळ बाहेर येतं. कधी कधी बाळ पोटात आडवं असतं. अशा वेळी शस्त्रक्रिया करून बाळ बाहेर काढावं लागतं. त्याला ‘सिझेरियन’ असं म्हणतात.

शरीर संबंधांच्या वेळी स्त्रियांना दुखतंच असं काही नाही. हे संबंध जर एकमेकांच्या संमतीने, एकमेकांच्या विश्वासाच्या आधारावर आणि एकमेकांना समजून घेऊन होत असतील तर त्यामध्ये वेदना होण्याची शक्यता कमी असते. मात्र जर असे संबंध जबरदस्तीने होत असतील, त्यामध्ये त्या मुलीची किंवा स्त्रीची मंजुरी नसेल तर मात्र शरीर विरोध करतं आणि संबंध वेदनादायी होऊ शकतात.

लैंगिक उतेतजना निर्माण झाल्यानंतर स्त्रीच्या योनिमार्गामध्ये एक स्त्राव तयार होत असतो. हा स्त्राव योनिमार्ग ओला ठेवतो. मात्र त्यासाठी थोडा काळ जावा लागतो. योनिमार्ग जर कोरडा असेल आणि घाईने त्यामध्ये पुरुषाचे लिंग शिरले तर ते स्त्रीसाठी वेदनादायी ठरू शकतं. म्हणून शरीर संबंधांच्या वेळी स्त्रीची संमती आणि प्रत्यक्ष संभोगाआधी थोडा काळ प्रणय आवश्यक असतो.

मूल नको असेल तर काही साधनं वापरता येतात. यातील काही पद्धती स्त्रियांसाठी तर काही पुरुषांसाठी असतात. गर्भधारणा होऊ नये व गर्भ रुजू नये म्हणून केल्या जाणाऱ्या उपायांना ‘गर्भनिरोधन’ असं म्हणतात. 1. स्त्रीबीज किंवा पुरुषबीज तयार न होऊ देणे, 2. स्त्री आणि पुरुषबीजाचं मिलन रोखणे किंवा 3. फलित गर्भ गर्भाशयामध्ये रुजू न देणे अशा विविध पद्धतींनी आपण गरोदरपण रोखू शकतो. पुरुषांसाठी निरोध किंवा कंडोम हे साधन वापरले जाते. निरोध ही एक विशिष्ट प्रकारच्या रबरापासून (लॅटेक्स) तयार केलेली पिशवी असते. त्याला वंगण लावलेलं असतं, ज्यामुळे निरोध सहजपणे लिंगावर चढवता येतो. शरीर संबंधांच्या वेळी लिंग ताठर झाल्यावर वीर्य बाहेर येण्याच्या आधी निरोध लिंगावर चढवावा लागतो. यामुळे जेव्हा लिंगातून वीर्य बाहेर येतं तेव्हा ते निरोधमध्ये साठतं आणि योनीमध्ये जात नाही. वीर्याचा योनिमार्गाला स्पर्श न झाल्याने त्यातील पुरुषबीजं देखील योनीमार्गात पोचत नाहीत. अशा रीतीने निरोध वापरून पुरुषबीज आणि स्त्रीबीजाचं मिलन रोकता येतं.

स्त्रियांसाठी असणाऱ्या पद्धती मात्र वेगळ्या रीतीने काम करतात. स्त्रीबीज तयार होऊ नये म्हणून काही कृत्रिम संप्रेरकं गोळ्यांवाटे रोज घेता येतात. या कृत्रिम संप्रेरकांमुळे स्त्रीबीज बीजकोषांतून बाहेर येत नाही आणि गर्भाधारणेची शक्यता टळते.

गर्भधारणेनंतर गर्भाशयाच्या भिंतीवर फलित गर्भ रुजतो आणि तिथेच त्याची वाढ होते. हे होऊ नये म्हणून गर्भाशयामध्ये तांब्याची एक इंग्रजी टी आकाराची तार बसवतात. या साधनाला कॉपर टी किंवा तांबी म्हणतात. या साधनामुळे गर्भाशयाच्या भिंतीवर गर्भ रुजू शकत नाही.

कुटुंबनियोजन शस्त्रक्रियेत बीजकोष (ओव्हरी) व गर्भाशय यांच्यामधील बीजनलिकेला छेद दिला जातो. जेणेकरून शुक्राणू व स्त्रीबीज यांचा संयोग होत नाही. यासाठी बीजवाहकनलिका कापून किंवा मुडपून त्याची टोकं बांधली जातात.

नाही. कुटुंबनियोजन शस्त्रक्रियेनंतरही शरीरातील ग्रंथी तसंच बीजकोष काम करतात व गर्भाशयात अस्तरही बनते. त्यामुळे कुटुंबनियोजन शस्त्रक्रियेनंतरही पाळी येतच राहते. काही कारणाने जर स्त्रीचे गर्भाशय काढावे लागले तरच तिची पाळी येणे बंद होते.

आपल्याला मूल हवं का नको हे ठरवण्याचा अधिकार प्रत्येक जोडप्याला आहे. खास करून स्त्रियांना हा अधिकार आहे कारण पोटात मूल वाढवून ते जन्माला घालण्याचं काम स्त्री करते. त्यामुळे मूल हवं का नको हे ठरवण्याचा अधिकार स्त्रीला असायला हवा. गर्भनिरोधकांचे आपल्या शरीरावर काही परिणाम होतात. त्यामुळे त्याचा विचार करून आणि त्याची माहिती घेऊन गर्भनिरोधकांचा वापर करायला हवा. पुरुषांसाठीचा निरोध ही सर्वात सुरक्षित पद्धत मानली जाते. निरोध कसा वापरायचा हे नीट शिकून घेतलं तर नको असलेल्या गर्भधारणेपासून आणि लैंगिक संबंधातून पसरणाऱ्या आजारांपासून आपण आपले संरक्षण करू शकतो. निरोध वापरल्याने लैंगिक सुखामध्ये बाधा येत नाही. उलट संसर्गाची किंवा गर्भधारणेची भीती नसल्याने संबंध जास्त सुखकर होऊ शकतात.

पाळीच्या काळाच गर्भाशयाचे स्नायू आकुंचन आणि प्रसरण पावत असतात. तसंच प्रोस्टाग्लँडिन नावाचं संप्रेरकही रक्तात सोडलं जात असतं. याचा प्रभाव म्हणून स्नायूंमध्ये वेदना होणं, हाता पायात गोळे येणं, पोटात दुखणं, मळमळणं असे त्रास होतात. काही जणींना गरम पाण्याचा शेक घेतल्याने बरं वाटतं. वेदनाशामक गोळी घेऊन वेदना कमी करता येतात.

पाळीच्या काळात जर दोघा जोडीदारांची संमती असेल तर संभोग करण्यास काही हरकत नाही. या काळात गर्भधारणा होण्याची शक्यता कमी असल्याने निर्धोकपणे संबंध ठेवता येतात. त्यात काही विटाळ अथवा अपवित्र नाही.

मैथुनाच्या अनेक प्रकारांपैकी मुखमैथुन आणि गुदमैथुन हे दोन प्रकार आहेत. मुखमैथुनामध्ये स्त्री किंवा पुरुष जोडीदाराच्या लैंगिक अवयवांना मुखाने म्हणजेच तोंडाने स्पर्श करून सुख देतात. पुरुषाचे लिंग जोडीदार तोंडात धरते किंवा स्त्रीच्या योनिला, क्लिटोरिसला तोंडाने, जिभेने स्पर्श करून उत्तजना निर्माण केली जाते. मुखमैथुनामध्ये लैंगिक अवयव स्वच्छ असणं आवश्यक आहे. तसंच जर तोंडामध्ये जखमा असतील, हिरड्या किंवा दातातून रक्तस्राव होत असेल तर एच आय व्ही, एच पी व्ही किंवा एड्ससारख्या लिंगसांसर्गिक आजारांचा धोका असतो.

गुदामैथुन म्हणजे गुदद्वारामार्गे लिंगप्रवेश करणे. पुरुष स्त्री किंवा पुरुष जोडीदाराच्या गुदद्वारामध्ये आपले लिंग सरकवतो. गुदामैथुनामध्ये कधी कधी गुदद्वाराला आतमध्ये जखमा होण्याची शक्यता असते. योनिमार्गासारखे गुदद्वाराचे स्नायू लवचिक नसल्याने तिथे इजा होऊ शकतात. यासाठी चांगल्या प्रकारचे वंगणयुक्त जेलसारखे पदार्थ वापरणं उपयोगी ठरतं.

हा एक प्रचलित समज आहे. आपल्या समाजात पुरुषांच्या वागण्यासंबंधी जे काही ठोकताळे आहेत त्यामध्ये त्याच्या लैंगिक भावना जास्त तीव्र असतात असा समज प्रचलित आहे. या समजाला शास्त्रीय आधार नाही. पुरुषांनी लैंगिक भावना व्यक्त करणं काही अयोग्य मानलं जात नाही. तसंच त्याने लैंगिक इच्छा व्यक्त केली तर ती पूर्ण करण्यासाठी त्याने काहीही करणं हेही मर्दानगीचं लक्षण मानण्यात आल्याने हे मिथक तयार झालं आहे. पुरुषांप्रमाणे स्त्रियांनाही लैंगिक भावना असतात आणि त्यादेखील तीव्र असू शकतात. मात्र त्या व्यक्त करण्याची संधी त्यांना मिळत नाही. स्त्रियांना कामुक विषयांबाबत बोलणं किंवा तशा इच्छा व्यक्त करण्याची परवानगी नसल्याने असा समज तयार झाला आहे.

सेक्स किंवा समागम ही एकमेकांवरील प्रेमाची, शारीरिक ओढीची अभिव्यक्ती असू शकते. शरीराची गरज म्हणूनदेखील शरीरसंबंध ठेवले जाऊ शकतात. ती एक आदिम, मानवी प्रेरणा आहे. काहींना ती तीव्रपणे वाटते तर काहींना ती अजिबात वाटत नाही. आदिम काळापासून स्त्री, पुरुष एकमेकांकडे आकर्षित होऊन समागम करत आले आहेत. लग्न किंवा विवाह हा समागम करण्यासाठीचा, शरीर संबंध ठेवण्यासाठीचा समाजमान्य मार्ग समजला जातो. सेक्स करण्यात चांगलं किंवा वाईट काही नाही. मात्र दोघा जोडीदारांची संमती आणि एकमेकांवर विश्वास मात्र हवा. सेक्स ही एक जबाबदार क्रिया आहे. त्यामध्ये दिवस जाण्याची शक्यता आहे. त्याच्या परिणामांची माहिती आधीच असणं आवश्यक आहे. या जबाबदारीची जाणीव दोघाही जोडीदारांना असणं गरजेचं आहे.

निरोधचा वापर गर्भधारणा टाळण्यासाठी तसंच इतर लिंगसांसर्गिक आजार टाळण्यासाठी केला जातो. लैंगिक संबंधांमध्ये पुरुषाचं लिंग ताठर झाल्यावर निरोध लिंगावर चढवला जातो. निरोध चांगल्या प्रतीचा आणि लवचिक असेल तर त्याने लैंगिक सुखामध्ये बाधा येत नाही. उलट गर्भधारणेची भीती नसल्यामुळे संबंध निर्धोक होऊ शकतात.

प्रेमामध्ये शारीरिक जवळीक आणि सेक्स या दोन गोष्टी दोन्ही जोडीदारांच्या इच्छेने आणि संमतीने व्हाव्यात. तुमच्या मनात लैंगिक संबंध ठेवण्याची इच्छा असेल तर त्यासाठी तुमचा जोडीदार तयार आहे का, त्याची इच्छा आहे का याचा अंदाज घ्या. तुमच्या मनातली इच्छा त्याच्याशी मोकळेपणाने बोला आणि त्याची इच्छा असेल तर दोघांच्या संमतीने लैंगिक संबंध ठेवा. एकाची इच्छा नसताना दुसऱ्याने त्याच्यावर संबंध ठेवण्यासाठी दबाव टाकणं योग्य नाही.

तुम्हाला न आवडणारा कोणताही स्पर्श नाकारण्याचा आणि तसं स्पष्टपणे सांगण्याचा अधिकार तुम्हाला आहे. तुमच्या मर्जीविरोधात कुणीही तुम्हाला स्पर्श करू शकत नाही. मग ती व्यक्ती नात्यातली असेल, ओळखीची असेल किंवा परकी असेल. तुमच्या काकाच्या वागण्याविषयी तुमच्या विश्वासातील एखाद्या व्यक्तीशी बोला आणि कशा प्रकारे काकाला असं वागणं थांबवायला सांगता येईल याचा विचार करा. तुमची यात काही चूक नाही हे मनाशी पक्कं करा. स्पष्टपणे तुमच्या काकाला त्याचं असं वागणं थांबवायला सांगा. जर तुम्ही एकत्र राहत असाल आणि तुम्हाला त्याच्यापासून वेगळं राहणं शक्य नसेल तर त्याच्यासोबत शक्यतो एकटं राहू नका. 1098 या क्रमांकावर चाइल्ड लाइन या संस्थेची तुम्ही मदत घेऊ शकता.

स्वतःच्या लैंगिक अवयवांचं सार्वजनिक ठिकाणी  प्रदर्शन करणं हा लैंगिक विकृतीचा एक प्रकार आहे. समोरच्याला आपलं लिंग दाखवून आनंद मिळवण्याचा हा प्रकार आहे.  कुणाच्याही मर्जीशिवाय अशा प्रकारे लैंगिक अवयव मुद्दामहून दाखवणं अयोग्य आहे.

ब्लू फिल्म किंवा पोर्नोग्राफी पाहणं हा आपापल्या निवडीचा भाग असू शकतो. अनेकदा अनेकांसाठी लैंगिक संबंधांबद्दल माहिती मिळवण्याचं ते एकमेव साधन असू शकतं. लैंगिकतेबद्दल, लैंगिक संबंधांबद्दल अजूनही आपल्याकडे मोकळेपणाने बोललं जात नाही. मनातल्या शंका मोकळेपणाने कुणाला विचारता येत नाही. अशा वेळी अनेक मुलंमुली पोर्नोग्राफी, ब्लू फिल्म पाहून त्यातून माहिती मिळवतात.

मात्र आपण जे पाहतो त्याचा अर्थ समजून घेता आला पाहिजे. अनेकदा अशा चित्रपटांमध्ये लैंगिक संबंध हिंसक पद्धतीने चित्रित केलेले असतात. अनेकदा त्यामध्ये लैंगिक संबंधांबद्दल अवास्तव अशा कृती दाखवलेल्या असतात. त्यातून बऱ्याचदा लैंगिक संबंधांबद्दल, सेक्सबद्दल विकृत स्वरुपाची किंवा अवाजवी अशा कल्पना तयार होऊ शकतात आणि प्रत्यक्षात आपल्या जोडीदाराकडून तशा संबंधांची मागणी होऊ लागते. अशी जबरदस्ती मात्र गैर आहे. ब्लू फिल्म पाहणं गैर नाही मात्र त्याचा अर्थ लावणं आणि त्यातली विकृती किंवा भडकपणा मात्र टाळता यायला हवा.

लैंगिक संबंध विविध तऱ्हेचे असतात. एकाच वेळी अनेकांशी लैंगिक क्रिया करण्याची उदाहरणं आहेत. कधी कधी अशा प्रकारे एका वेळी अनेक जण एकमेकांबरोबर लैंगिक क्रिया करतात. मात्र यामध्ये देखील सहभागी व्यक्तींची सहमती आवश्यक आहे. कोणाच्याही शरीराचा गैरवापर केला जाणार नाही, कुणाच्याही मर्जीविरोधात अशा क्रिया होणार नाहीत, कुणाला त्यातून शारीरिक, मानसिक इजा होणार नाही याची हमी आवश्यक आहे.

तुमच्या जोडीदाराबरोबर तुमचे लैंगिक संबंध असणं आणि त्याची तुम्ही क्लिप बनवणं वा न बनवणं हा तुम्हा दोघांमधला प्रश्न आहे. मात्र अशा पद्धतीने तयार केलेली क्लिप केवळ तुमच्यापुरतीच राहील याची खात्री तुम्ही देऊ शकता का? तुमच्या लैंगिक क्रिया हा अतिशय व्यक्तिगत आणि नाजूक प्रश्न आहे. त्यामध्ये इतर कुणीही ढवळाढवळ करू शकत नाही. तसंच तुमच्या दोघांच्या मर्जीविरोधात त्या संबंधांचं चित्रण इतर कुणापर्यंत पोचणं हादेखील खाजगीपणाच्या अधिकाराचा भंग आहे. तुमचा जोडीदार ती क्लिप अपलोड करेल अशी भीती तुम्हाला वाटत असेल तर तसं त्याला स्पष्टपणे सांगा आणि तसं करणं हा विश्वासाचा भंग असेल. तसंच कायद्यानेदेखील हा गुन्हा ठरेल याची त्याला पूर्वकल्पना द्या. (इन्फर्मेशन टेक्नोलॉजी कायदा, 2000 च्या कलम 66 ई नुसार कोणत्याही व्यक्तीबद्दल तिच्या मर्जीशिवाय तिच्या खाजगीपणाच्या अधिकाराचं उल्लंघन होईल असं काहीही प्रसारित करणे हा गुन्हा आहे.)

अशा क्लिप्स खरंच बनवणं गरजेचं आहे का? अशा गोष्टींचा गैरवापर होण्याची शक्यता कायमच असते.  ब्लॅकमेलिंगसाठी, बदला घेण्यासाठी किंवा बदनामी करण्यासाठी असा गैरवापर झाला तर त्यातून होणारा अपमान, दबाव पुढे आयुष्यभर आपल्या सोबत राहतात.

शरीराबद्दल काही प्रतिमा समाजात तयार झालेल्या असतात. त्या काळाप्रमाणे आणि संस्कृतीप्रमाणे बदलतात. प्रत्येक समाजामध्ये, संस्कृतीमध्ये स्त्रीच्या आणि पुरुषाच्या शरीराची एक विशिष्ट प्रतिमा तयार झालेली असते. फॅशनजगत आणि सिनेमा, जाहिरातींमधून आपल्यासमोर ही प्रतिमा सतत येत असते. बारीक, सुडौल आणि प्रमाणबद्ध शरीर अशी ही प्रतिमा असते. त्या प्रतिमेशी आपण आपल्या शरीराची तुलना करू लागलो तर बहुतेक जण त्या प्रतिमेमध्ये बसणार नाहीत. तुमचे स्तन मोठे असतील तर त्यामध्ये लाजण्याचं किंवा वाईट वाटून घेण्याचं कारण नाही. आजूबाजूच्या मुलींच्या शरीराशी तुलना करू नका. तुमचं शरीर तुमचं स्वतःचं आहे. त्यातल्या काही गोष्टी बदलता येतात तर काही नाही. स्तनांचा आकार लहान आहे का मोठा यापेक्षा तुम्ही स्वतःला कसं कॅरी करता, कशा वावरता हे जास्त महत्त्वाचं आहे.

साइझ 0 आणि 00 हा अमेरिकन कपड्यांमधला सर्वात लहान साइझ आहे. छाती-कंबर-नितंबाचं प्रमाण – 30-22-32 असं धरण्यात येतं. साइझ 00 हा त्याहून अर्धा ते 2 इंचाने कमी असतो. या साइझच्या कपड्यांची चलती सुरू झाल्यावर त्या प्रकारची फिगर असण्याची मॉडेल्सवर आणि सिने अभिनेत्रींवर सक्ती करण्यात येऊ लागली. भारतामध्ये करीना कपूरने झीरो फिगर मिळवण्यासाठी आपलं वजन 65 किलोवरून 48 किलोपर्यंत कमी केलं. अतिशय बारीक होण्याच्या आणि झीरो फिगर मिळवण्याच्या दबावामुळे अनोरक्झियासारखे अनेक गंभीर आजार मॉडेल्समध्ये आणि किशोरवयीन मुलींमध्ये मोठ्या प्रमाणावर दिसू लागल्यानंतर झीरो फिगर असणाऱ्या मॉडेल्सना मोठमोठी फॅशन हाउसेस नकार देऊ लागली. पूर्वी साइझ झीरो असणाऱ्या अनेक मॉडेल्सनीही तरुण मुलींना या प्रकारच्या अतिरेकापासून दूर राहण्याचा सल्ला दिला आहे.

गुदामैथुनामध्ये पुरुषाचं लिंग गुदद्वारातून आत जातं. गुदद्वाराचे स्नायू योनिमार्गाप्रमाणे लवचिक नसतात. त्यामुळे लिंग पुढे मागे करताना त्या स्नायूंना इजा पोचू शकते. हे टाळण्यासाठी गुदद्वारामध्ये चांगल्या प्रकारचे वंगण असणारे पदार्थ वापरले पाहिजेत. तसंच निरोध वापरतानाही तो फाटणार नाही याची काळजी घेतली पाहिजे. त्यासाठी पाण्याचा अंश असणारे वंगण किंवा थुंकीचा वापरही करता येतो.

कुठल्याही लैंगिक संबंधांप्रमाणे समलिंगी संबंध नैसर्गिक, स्वाभाविक आहेत. एखाद्या व्यक्तीला कोणाबद्दल लैंगिक आकर्षण वाटेल हे नैसर्गिक आहे. त्यामध्ये विकृत किंवा घाणेरडं असं काही नाही. स्त्रीला स्त्रीबद्दल आणि पुरुषाला पुरुषाबद्दल लैंगिक आकर्षण वाटणं आणि त्यांनी समलिंगी व्यक्तींबरोबर लैंगिक क्रिया करणं नॉर्मल आहे. हे संबंध परस्पर संमतीने होणं आणि त्यामध्ये कसलीही जबरदस्ती नसणं हे आवश्यक आहेच.

हिजडा हा जन्माने पुरुष असतो. काही समाजांमध्ये मुलगा किंवा मुलगी देवाला वाहण्याची प्रथा आहे. अशा मुली देवदासी किंवा जोगतिणी बनतात. तर मुलं हिजडा किंवा जोगते बनतात. लहानपणापासून मुलींचे कपडे घालावेसे वाटणं, तसंच राहणं-वागणं, हावभाव अशामुळे त्यांचं वागणं स्त्रियांसारखं होतं. काही वेळा उपजीविकेसाठी काही हिजडे लैंगिक व्यवहार करतात. सेक्ससाठी सोपं जावं म्हणूनही कधी कधी लिंग आणि वृषण काढून टाकले जातात. मात्र आपलं शरीर स्त्रीसारखं दिसावं अशी तीव्र ओढ हीच अशा प्रकारच्या शारीरिक बदलांमागचं खरं कारण आहे. अगदी आतून स्त्रीसारखं व्हायचा ध्यास असल्यामुळे स्तन वाढवण्यासाठी स्त्री संप्रेरकांची औषधं किंवा इंजेक्शन वापरणं, सिलिकॉन इम्प्लांट्स करून घेणं हेही उपाय केले जातात.

कुणाबद्दल प्रेम न वाटणं किंवा आकर्षण न वाटणं यात गैर किंवा चुकीचं काही नाही. प्रत्येक व्यक्तीला शारीरिक किंवा लैंगिक आकर्षण वाटेलच असा काही नियम नाही.

प्रेमाच्या नात्यांमध्ये असा हक्क गाजवण्याचा किंवा मालकी दाखवण्याचा प्रकार खूप मोठ्या प्रमाणावर पहायला मिळतो. आपल्या सिनेमा आणि साहित्यामधूनही अशा प्रकारची नाती रंगवली जातात. तुझ्यावर केवळ माझा हक्क आहे किंवा माझ्याशिवाय इतरांकडे तू पहायचं पण नाही अशा प्रकारची नाती अनेक नाटक-सिनेमा-गाणी-सिरियलमधून आजही दाखवली जातात. पण असं दुसऱ्याच्या स्वातंत्र्यावर आणि इतरांशी असणाऱ्या नात्यांवर बंधन आणणं योग्य नाही. प्रेमाच्या नात्याबरोबर आपली इतरांशी मैत्री असते, नातं असतं, जबाबदाऱ्या असतात त्याचा स्वीकार प्रेमामध्ये आवश्यक आहे. आणि हे स्त्री आणि पुरुष दोघांना लागू आहे. मुलीनी कोणाशीही संबंध ठेवायचे नाहीत आणि मुलं मात्र कसंही वागली तरी चालेल असा दुटप्पीपणा नात्यामध्ये असू नये. तुम्ही तुमच्या मित्र-मैत्रिणींबरोबर वेळ घालवणं, त्यांच्याशी बोलणं, त्यांना मदत करणं या गोष्टी तुमच्या प्रेमाच्या आड येऊ शकत नाहीत किंवा त्यामुळे तुमचं तुमच्या जोडीदारावरचं प्रेम कमी होत नाही हे तुमच्या मैत्रिणीला समजावून सांगा. तसंच इतर मुलींशी बोलणं हे केवळ लैंगिक स्वरुपाचंच आहे असंही नाही हे स्पष्ट करा. तुमची गर्लफ्रेंड तिच्या मित्र मैत्रिणींशी मोकळेपणाने बोलते का, त्याबद्दल तुम्ही काही आक्षेप घेत नाही ना हेही तपासून पहा.

दिवस जाण्यासाठी स्त्री बीजाचा आणि पुरुष बीजाचा संयोग होणं गरजेचं असतं. लैंगिक संबंधांमध्ये जेव्हा पुरुषाचं लिंग स्त्रीच्या योनिमार्गातून आत जातं तेव्हा काही काळानंतर त्यातून वीर्य सोडलं जातं. वीर्यामध्ये लाखो पुरुष बीजं असतात. तुमचे मित्राबरोबर संबंध आले तेव्हा त्याचं लिंग योनिमार्गामध्ये गेलं होतं का आणि त्यातून वीर्य बाहेर आलं होतं का हे आठवा. तसंच पाळी चक्राच्या साधारणपणे कोणत्या काळात संबंध आले हेही पहा. पाळी येण्याच्या साधारण दोन आठवडे (12-16 दिवस) आधी अंडोत्सर्जन होतं. तुमच्या पाळीचक्राच्या साधारण कितव्या दिवशी तुमचे संबंध आले ते तपासून पहा. अंडोत्सर्जनाच्या आधीचे चार आणि नंतरचे चार दिवस जननक्षम मानले जातात. म्हणजेच या काळात गर्भधारणा होऊ शकते. अंडोत्सर्जनाच्या आसपास तुमचे संबंध आले असतील आणि त्यानंतर 17 दिवसाहून अधिक काळ उलटून गेला असेल तर गरोदरपणाची तपासणी करून घ्या.

भारतामध्ये गर्भपात कायद्याने मान्य आहे. काही विशिष्ट परिस्थितीत गर्भपात करण्यास वैद्यकीय गर्भपात कायदा परवानगी देतो. भारतामध्ये 20 व्या आठवड्यापर्यंत गर्भपात करण्याची परवानगी आहे. 12 आठवड्यापर्यंत केलेला गर्भपात सुरक्षित असतो. गर्भधारणा, मूल पोटात वाढवणं आणि ते जन्माला घालणं ही सर्व स्त्रीला करावं लागतं. त्यामुळे तिची त्यासाठी तयारी असणं आवश्यक असतं. जर तिच्या मर्जीविरोधात तिला दिवस गेले असतील तर होणारा गर्भ पोटात वाढवायचा का नाही आणि मूल जन्माला घालायचं का नाही हे ठरवण्याचा अधिकार स्त्रीकडे असणं आवश्यक आहे.

गर्भपात करण्याच्या विविध पद्धती आहेत. लवकरात लवकर आणि 12 आठवड्याच्या आत केलेला गर्भपात सुरक्षित असतो. मॅन्युअल व्हॅक्युम अॅस्पिरेशन ही गर्भपाताची सर्वात सुरक्षित पद्धत आहे. त्यामध्ये एका सिरिंजच्या मदतीने गर्भाशयाच्या भिंतीवरील आवरण ओढून घेतले जाते. क्युरेटिंग ही गर्भपाताची मोठ्या प्रमाणावर वापरली जाणारी पद्धत आहे. यामध्ये एका चमच्यासारख्या उपकरणाने गर्भाशयाचं आवरण खरवडून काढून घेतलं जातं. काही प्रकारच्या गोळ्यांचा वापर करूनही गर्भपात केला जातो. या सर्व पद्धती तज्ञ व प्रशिक्षित व्यक्तीने करणं आणि त्यासाठी दवाखाना सुसज्ज असणं आवश्यक असतं.

गर्भाशयामध्ये काड्या घालून, पोटावर दाब देऊन किंवा उड्या मारून गर्भपात होत नाही. उलट या उपायांमुळे गर्भाशयाला आणि इतर अवयवांना गंभीर इजा होऊ शकते.

गर्भपाताचा अधिकार स्त्रियांच्या आरोग्याचा आणि लैंगिक व प्रजनन अधिकारांचा महत्त्वाचा भाग आहे.

वाढत्या वयात, तरुणपणी आपण मर्द असल्याचं किंवा आपण इतर कुणापेक्षाही कमी नाही हे दाखवण्याचं एक वेड प्रत्येकामध्ये असतं. मुलींना प्रेमात पडायला भाग पाडणं किंवा पटवणं हा त्यातलाच एक भाग आहे. पण प्रेम ही दोन व्यक्तींच्या संमतीने होणारी गोष्ट असायला हवी. तुमचं एखाद्या मुलीवर खरंच प्रेम असेल तर तिच्यापाशी ते जरूर व्यक्त करा. मात्र मित्रांनी पैज लावली म्हणून एखाद्या मुलीला प्रेमात पाडणं आणि तुम्हीही तुमची इच्छा नसताना प्रेमात पडणं सिनेमात ठीक आहे. प्रत्यक्षात त्यातून पुढे काय होईल ते तुम्हाला निभवायला लागणार आहे.

लहान मुलांविषयी लैंगिक आकर्षण वाटणं याला पिडोफिलीया असं म्हटलं जातं. काहीजण याला लैंगिक कल, मानसिक आजार, मानसिक विकृती तर काहीजण मानसिक स्थिती म्हणत असतात. मुळात कोणतीही लैंगिक कृती ज्याने दुसऱ्याच्या अधिकारांचं उल्लंघन होत असेल तर ते चूकच आहे, शिवाय तो कायद्याने गुन्हा आहे. लहान मुलांचे लैंगिक शोषण हा एक गंभीर प्रश्न आहे ज्याचे त्यांच्या एकूणच आयुष्यावर दूरगामी परिणाम होत असतात. त्यामुळे असं जर कुणी दिसून येवो किंवा न येवो मुलांना सुरक्षित राहण्यासाठी मार्गदर्शन करणं गरजेचं आहे. ज्यांना लहान मुलांविषयी लैंगिक आकर्षण वाटतं त्यांनी एखाद्या मानसोपचार तज्ञ किंवा समुपदेशकाची मदत घ्यावी.

अधिक माहितीसाठी खालील लिंकवरील माहिती वाचा आणि मुस्कान संस्थेशी संपर्क साधा.

मुस्कान हेल्पलाईन:- + ९१ ९६८९०६२२०२ 

ईमेल: muskaanpune@gmail.com

K E M Hospital Research Centre

Address: 489, Sardar Moodliar Road,
Rasta Peth, Pune – 411011
Phone: 020 6603 7300

.

लैंगिक अवयवांच्या ठिकाणी केस येणे अगदी नैसर्गिक आहे. लैंगिक अवयवांच्या आजूबाजूचे केस लैंगिक अवयवांचं रक्षण करत असतात. लैंगिक अवयवांची स्वच्छता राखणंही जरुरीचं आहे. स्वच्छता ठेवण्यासाठी ते वाढू न देणं आणि त्यामध्ये घाण जमा होऊ न देणं गरजेचं असतं. लैंगिक अवयवांची स्वच्छता राखण्यासाठी हे केस कापले तरी चालतील. हे केस पूर्णपणे काढून टाकण्याची गरज नसते. केस कापताना लैंगिक अवयवांना कोणतीही इजा होणार नाही याची काळजी घ्यावी. जसे टोकदार कात्री वापरु नये. तसेच ब्लेडचा वापर शक्यतो टाळावा. कात्रीचा वापर करून ते बारीक कापता येऊ शकतात. ब्लेडने इजा होऊ शकते त्यामुळे त्याऐवजी कात्री वापरणे चांगले.

काहीजण क्रिमचा वापर करतात. हर्बल किंवा इतर कोणत्याही क्रिममध्ये काही रसायनं असतात, ज्याचा लैंगिक अवयवांच्या त्वचेवर परिणाम होऊ शकतो. त्यातून खाज आणि आग होऊ शकते. त्यामुळे क्रिमचा वापर टाळणं चागलं. लैंगिक अवयवाच्या आजूबाजूला हे क्रिम वापरण्याआधी तुम्हाला ते सूट होते का हे बघण्यासाठी हातावर किंवा पायावर ते वापरून बघावे.

कधी, किती वेळा सेक्स करायचा ही प्रत्येकाची वैयक्तिक बाब आहे. रोज सेक्स करण्याचा आणि योनी सैल होण्याचा काहीही संबंध नाही. सेक्स ही स्वतःच्या आणि परस्परांच्या शरीराला आणि मनाला आनंद देणारी कृती आहे. त्यामुळे रोज सेक्स करावा की नाही, हे त्या व्यक्तींनी मिळून ठरवावे. हे मात्र खरं की योनीला सैलपणा येण्यामागे इतर काही कारणे असू शकतात, जसे की वयोमानानुसार काही शारीरिक बदल होणे, वारंवार होणारी बाळंतपणे, इ. अशावेळी काही स्त्रियांना ही समस्या जाणवते. यासाठी काही व्यायाम पद्धती किंवा वैद्यकीय उपचार घेता येतात.

अधिक माहितीसाठी खालील लिंकवर क्लिक करा. https://letstalksexuality.com/kegel-exercise/

सेक्समधला स्टॅमिना वाढवून कुणाला परीक्षेत किंवा स्पर्धेमध्ये भाग घ्यायचा असतो का? सेक्समधला स्टॅमिना वाढवण्याबद्दल मनात काही गैरसमज असेल किंवा न्यूनगंड असेल तर तो काढून टाकणं आधी गरजेचे आहे.

सेक्स ही एक आनंद देणारी प्रक्रिया आहे. यामध्ये जोडीदाराबरोबर योग्य तो संवाद होणं, एकमेकांना समजून घेणं, एकमेकांची शरीरं, एकमेकांच्या लैंगिक इच्छा, अपेक्षा समजून घेणं खूप महत्वाचं असतं.

बाजारात सेक्स स्टॅमिना किंवा पॉवर वाढवण्याच्या नावावर अनेक औषधं उपलब्ध आहेत. परंतु योग्य त्या वैद्यकीय सल्ल्याशिवाय अशी औषधे घेणं धोकादायक ठरू शकतं. नियमित व्यायाम, योग्य आहार आणि मन आनंदी राहील अशा कृतींमुळे व्यक्ती निरोगी राहते. निरोगी शरीरातलं रक्ताभिसरण सुरळित असल्यामुळे लिंगाचा ताठरपणा आणि इतर क्रिया सुलभ होतात.
सेक्स स्टॅमिना वाढवण्यासाठीची औषधं आजारांवर उपाय म्हणून वापरली जातात. ज्यांना लिंगामध्ये ताठरपणा येत नाही त्यांच्यासाठी अशा औषधांचा उपयोग होतो. अन तशी काही समस्या असेलच तर डॉक्टरांच्या सल्ल्यानुसार आणि सांगितलेल्या प्रमाणातच औषधे घ्यावी लागतात, काही समस्या नसेल तर औषधे घेण्याची गरज नसते.

असुरक्षित लैंगिक संबंध आजारांना निमंत्रण देतात मग ते कोणीही कोणासोबतही करू देत. सुरक्षित लैंगिक संबंधातून कुठलाही आजार होण्याची किंवा गर्भधारणेची तशी शक्यता नसते. अर्थात कंडोम फाटला किंवा लिक झालेला असेल तर खात्री देता येत नाही. एड्स हा आजार वेश्याव्यवसायात असणाऱ्या स्त्रियांमुळे पसरतो असा एक प्रचलित गैरसमज आहे. त्यात कोणाच्या तरी माथी दोष मारून नामानिराळे होण्याची आपल्या पुरुषप्रधान समाजाची मानसिकता दिसते. व्यवसायात असणाऱ्या स्त्रिया नेहमी स्वतःच्या आरोग्याबद्दल काळजी घेत असतात. परंतु त्यांच्याकडे जाणारे ग्राहक अनेकदा कंडोम वापरायला नकार देतात आणि त्यातून आजारांची लागण या स्त्रियांना होते. तेव्हा नेहमी लैंगिक संबंधांच्या वेळी निरोधचा वापर करावा.

मुलीने लग्नाआधी संबंध ठेवला आहे हे ओळखण्याचा कोणताही खात्रीशीर मार्ग नाही. मुलींच्या योनीमार्गात एक लवचिक पडदा असतो, ज्याला हायमेन असं म्हणतात. पहिल्या सेक्सच्या वेळी हा पडदा विलग होतो (फाटतो) आणि कधी कधी त्यातून रक्त येतं. मात्र एक गोष्ट पक्की लक्षात ठेवायला हवी की, हा पडदा सायकल चालवणं, खेळ, पोहणं, कष्टाची कामं अशा इतरही कारणांनीही फाटू शकतो. त्यामुळे प्रत्येक मुलीच्या योनीमार्गात हा पडदा असतोच असं नाही आणि तो पहिल्या सेक्सच्या वेळी फाटून रक्त येतंच असं नाही. योनीपटल फाटलेले आहे म्हणजे कौमार्य भंग झाला आहे किंवा तिने लग्नाआधी संबंध ठेवले असतील, असा समाजात रूढ असलेला समज चुकीचा आहे हे लक्षात घेणे गरजेचे आहे.

पॉर्न क्लिपमधून दाखवलेल्या सगळ्या गोष्टी खऱ्याच असतात असे नाही. बऱ्याचदा अशा क्लिप्समधून एकप्रकारचं आभासी वलय निर्माण केलं जातं आणि वास्तविकतेपेक्षा याच गोष्टी खऱ्या वाटू लागतात. लैंगिक अवयवांची त्वचा पातळ आणि लवचिक असते. याठिकाणी आद्रता किंवा दमटपणा अधिक असल्याने निसर्गतःच सगळ्यांचेच लैंगिक अवयव (योनी आणि शिश्न) इतर अवयवांच्या तुलनेत काळे असतात. हे अगदी नैसर्गिक आणि निरोगी आहे.

मात्र बाजारात काही कंपन्या त्यांच्या फायद्यासाठी लैंगिक अवयव गोरे करण्यासाठी काही उत्पादने तयार करत आहेत त्याला बळी पडू नका. लैंगिक अवयवांजवळ अशा क्रीम्स किंवा उत्पादने लावल्याने उलट संसर्ग होण्याचा धोका असतो. शिवाय पैशांचा अपव्यय. काळं किंवा गोरं यापेक्षा लैंगिक अवयवांची स्वच्छता आणि काळजी याकडे लक्ष दिलं तर ते अधिक योग्य राहील. आणि हो.. गोरे म्हणजे सुंदर आणि काळे म्हणजे कुरूप या सौंदर्याच्या कल्पनेलाच छेद दिला पाहिजे. आपण निसर्गतः जसे आहोत तसेच खूप सुंदर आहोत.

लिंगाच्या आकाराविषयी पुरुषांमध्ये आणि स्त्रियांमध्येही अनेक गैरसमज असल्याचे दिसून येतात. सर्वसाधारपणे पुरुषाचे लिंग केवढे असावे? लिंग लहान असल्यास गर्भधारणेस काही अडचण येते का? लिंग वाकडे असल्याने काही अडचण येते का? लिंगाचा आकार लहान असल्याने लैंगिक सुखास बाधा येते का? लिंगाचा आकार वाढविण्यासाठी काही घरगुती उपाय आहे का? यासारख्या प्रश्नांच्या मुळातूनच अशा लिंगवर्धक यंत्र वैगेरे गोष्टींची निर्मिती केली गेली आहे.

खरं तर निसर्गाने लिंगाचा आकार जसा दिलेला असतो त्यामुळे कोणत्याही प्रकारची लैंगिक सुखाला काही बाधा येत नाही. त्यामुळे अशा यंत्रांचा वापर करणं गरजेचे नाही वाटत.

लिंगाचा आकार व लैंगिक सुख या विषयी अधिक माहितीसाठी पुढील लिंक पहा  https://letstalksexuality.com/penis-size-doesnot-matter-in-sexual-satisfaction/