सर्वात आधी तुझे अनुभव तू अतिशय मोकळेपणाने आणि न लाजता मांडलेस यासाठी तुझं अभिनंदन! या गोष्टी कुणाशी बोलता न आल्यामुळे तू बरंच सहन केलं आहेस. तुझ्यासारख्या अनकेांना त्यांच्या प्रश्नाची उत्तरं मिळतील असं वाटतं. तुला जे होतंय त्याचा अर्थ लावण्याचा प्रयत्न करूया.
साधारण 6 वीत असल्यापासून तू हस्तमैथुन करत आहेस पण त्याचा ‘त्रास’ मात्र तुला १०वीच्या वर्षातच जाणवायला लागला. १० वीच्या महत्त्वाच्या वर्षात चांगले मार्क मिळवण्याची, स्वतःला सिद्ध करण्याचं टेन्शनही कदाचित या त्रासामागे असू शकेल का? तेव्हाचा विचार कर आणि आठव की तेव्हा तुझ्या मनात बाकी कसल्या चिंता, काळज्या होत्या का? आपण जे करतोय ते – म्हणजेच हस्तमैथुन – योग्य आहे का, ते चूक आहे का बरोबर, आपण काही तरी विकृत, घाणेरडं तर करत नाहीयोत ना, किंवा कुणाला कळलं तर आपल्याला शिक्षा तर होणार नाही ना, असा घोर तुझ्या मनाला लागला होता का? असं काही तू वाचलं होतंस का किंवा कुणी तुला असं काही सांगितलं होतं का? तुझ्या मनावरचं टेन्शन तू कुणाला बोलून दाखवलंस? किंवा मुद्दाम कुणापासून लपवून ठेवलंस? थोडं आठवायचा प्रयत्न कर.
तू म्हणतोस त्याप्रमाणे फक्त अभ्यास करतानाच अशक्तपणा जाणवायचा. म्हणजे एरवीही अशक्तपणा वाटण्यासारखं शरीराचं कोणतं कारण नव्हतं. तुला हस्तमैथुन करण्याचं व्यसन लागलं. पण यावर आपलं दुमत असू शकतं. असं दिसून आलं आहे की एकाकी आणि दुःखी असणारी मुलं इतरांपेक्षा जास्त हस्तमैथुन करतात. खरं तर सगळीच मुलं-मुली हस्तमैथुन करत असतात. मात्र एका दिवसात एकाहून अधिक वेळा हस्तमैथुन करण्यामागे मनातली चिंता, ताण किंवा नैराश्य कारणीभूत असू शकतं.
हस्तमैथुनामुळे अशक्तपणा येत आहे हा तुझा समज हळू हळू पक्का होताना दिसतो आहे. पण असा ग्रह कशामुळे तयार झाला ती सगळी प्रक्रिया जाणून घेणं अतिशय महत्त्वाचं आहे. त्रास अभ्यास करतानाच व्हायचा म्हणजे बाकी शारीरिकदृष्ट्या काही वेगळं कारण नव्हतं ही चांगली गोष्ट आहे. मात्र हस्तमैथुन करताना तू जे स्वप्नरंजन करत असशील ते हेल्दी होतं का? तू काय कल्पना करायचास त्याबद्दल कुणा तज्ज्ञ व्यक्तीशी मोकळेपणानं बोलणं गरजेचं आहे.
हस्तमैथुन करणं थांबवायला बरीच एनर्जी लागते आणि त्यामुळेदेखील मानसिक आणि शारीरिक दमणूक होऊ शकतेच. उलट ठराविक काळानंतर हस्तमैथुन केलं तर त्यामुळे मनावरचं दडपण कमी होतं आणि खरं तर मन आनंदीही होतं हे तुला पटतंय का? थोडा काळ बरं वाटायचं, परत त्रास व्हायचा असं तू म्हटलं आहे. असा विचार करून पहा, जे होत होतं त्याबाबत जर तुझ्या मनात अपराधीपणाची भावना नसती, तर परिस्थिती बदलली असती का ? कशी बदलली असती?
व्यायाम, आहार, जिम या सगळ्या तब्येत सुधारण्याच्या स्व मदत पद्धती आहेत. त्या चांगल्या आहेत. पण हस्तमैथुनामुळे वीर्य जातं आणि त्यातून धातु जातो, शरीरातील सत्त्व निघून जातं म्हणून व्यायाम, आहार सुधारणं ही धारणा मात्र आधुनिक वैद्यकाने निराधार ठरवली आहे. उलट समाजमान्य पद्धतीने लैंगिक संबंध ठेवता येत नसतील तर हस्तमैथुन ही चांगली लैंगिक क्रिया आहे असंच मानलं जातं. एक लक्षात घे. सर्व प्रजातींमध्ये फक्त माणूसच असा प्राणी आहे की जो वयात आल्यानंतर, लैंगिक संबंध ठेवण्यास सक्षम झाल्यानंतरही लगेच लैंगिक संबंध ठेऊ शकत नाही. समाजाच्या आणि संस्कृतीच्या अनेक नियमांचा हा परिणाम आहे.
तुझ्या आयुष्यातले बरेच दिवस वाया गेले आहेत असं तू म्हणतोस, पण तसंच काही नाही. हस्तमैथुन केल्यानंतर ऑरगॅझम येतो आणि स्नायू सैलावतात. खरं तर ही अतिशय आनंददायी, समाधान देणारी कृती आहे. मात्र समाज आणि संस्कृतीतल्या नकारात्मक दृष्टीकोनामुळे, रिवाज आणि धारणांमुळे या कृतीला घाण, वाईट, पाप ही बिरुदं चिकटली आहेत. हे पहा, संवेदना शारीर, किंवा शरीराला जाणवत असतात. त्याकडे पाहण्याचा दृष्टीकोन आणि त्याबद्दलच्या विचारांची मुळं मात्र संस्कृतीत, समाजाच्या रितीरिवाजांमध्ये सापडतात.
तेव्हा वेगळ्या नजरेने या सगळ्याचा विचार करून पहा. थोड्या फार प्रमाणात हस्तमैथुन करून तू लैंगिक आनंद मिळवलास तरी स्वतःला अपराधी मानू नकोस. असा विचार करून पहा, इतर कुणालाही तू त्रास देत नाहीयेस, इजा करत नाहीयेस. तू कोणतंही पाप करत नाहीयेस. जसं व्यायामानं तुझं शरीर तंदुरुस्त होईल तसंच मनाचे काही व्यायाम केलेस तर निकोप, निरोगी विचार मनात यायला लागतील. एक वेगळा दृष्टीकोन मिळेल आणि तुला ज्या संवेदना होतात त्या अशक्तपणा आहेत का स्नायूंचं सैलावणं आहे ते तू नव्याने पाहू शकशील.
काळजी घे, पण टेन्शन नको.